Door storm en duisternis

staatshoofd zoent, dan is dat majesteitsschennis en daar staat in oorlogstijd de doodstraf op.'

Dat was nou echt iets van David Cohen, om zijn diepe ontroering te verbergen achter een grapje.

Twee dagen bleven de jongens nog in Londen, toen werden ze weer op Eaton Square ontboden. Hare Majesteit was er nu niet. Die woonde in een kleine villa ergens op het land, in de buurt van de Theems. Het huis op Eaton Square diende als ontvangst-gelegenheid. Maar de vriendelijke heer was er wel. Hij had hen laten ontbieden, omdat hij hun een boodschap had over te brengen. Die kwam hierop neer, dat de Koningin van Dirk en Willem een zeer uitvoerig geschreven rapport wilde hebben, waarin precies alles moest worden vermeld wat zij in Nederland hadden ondervonden. Ze waren volkomen vrij om in dat rapport alles te zetten wat zij wilden en ze behoefden ook niet bang te zijn om de dingen, die ze niet goed vonden, rechtuit bij de naam te noemen. 'Alleen een rapport van Willem en Dirk', pruilde David, 'hoor ik er misschien niet bij?'

'Kalm jij', zei de heer, 'je hoort er veel meer bij dan je denkt, en ik zal je zeggen waarom.'

David, die immers bij de R.A.F. wilde gaan, zou over een paar dagen een oproep krijgen om zich naar een trainingskamp ergens in het noorden te begeven.

'Ik kan je de naam wel zeggen, maar denk erom: mondje dicht. Het kamp ligt bij het dorpje Ripon, in Yorkshire, dat is een uur of acht sporen van Londen af.'

Het was nu zo geregeld, vertelde de heer verder, dat David de eerste maanden 's avonds veel vrij zou kunnen hebben. Dirk en Willem zouden in datzelfde dorpje Ripon een kamer moeten huren om daar in alle stilte en afzondering aan hun rapport te werken. En 's avonds zouden ze hun rapport dan met David kunnen bespreken. 'Dat is een fantastisch plan', zeiden Dirk en Willem. Met de Kreeft was alles al geregeld, zei de heer. Ze konden over een dag of drie, vier wel vertrekken, dacht hij.

Voor Willem en David was Londen geheel nieuw. De enorme uitgestrektheid van de stad imponeerde hen. Diep waren ze onder de indruk van de verwoestingen, die de bombardementen hadden aan-

106