Als de dag van gisteren ...

GELUKKIG ZIJN IS WAT JE JEZELF WIJSMAAKT

Omdat we arme mensen waren, hadden we twee slagers, een goedkope voor de door-de-weekse dagen, en de slagerij van juffrouw Granaat voor de luisterrijke Sabbathpot. De goedkope slager dreef zijn nering in een winkeltje in de Houtkopersdwarsstraat, van ons huis zeker een kwartier lopen. Bij de Burgerlijke Stand stond hij met een gewone naam ingeschreven, maar wij noemden hem altijd bij zijn bijnaam. 'Ik ga even vlees halen bij Ibbelmeyer.'

De bijnaam drukte een zekere minachting voor zijn handelswaar uit.

Ibbelmeyer was een kopslager. Op het abattoir kocht hij alleen maar de koppen van de koeien. Hij schilde het zachte vlees van de koeienwangen. Kopvlees is vlees voor arme mensen. Kop wordt in het jiddisj 'rosj' genoemd. Zei grootmoeder: 'Ibbelmeyer verkoopt rosjbief.'

In de buurt waren veel winkels van kopslagers. Er woonde een kopslager vlak naast ons. Maar bij hèm kocht niemand uit de buurt. Onze buren haalden hun kopvlees in de Houtkopersdwarsstraat of in een ander winkeltje van Vlooienburg. De mensen van Vlooienburg daarentegen kwamen bij ons in de buurt hun kopvlees kopen.

Dat klinkt erg ingewikkeld. Ik moet het raadsel even verklaren. Iedereen wist, dat iedereen op door-de-weekse dagen kopvlees at. Maar iedereen wilde het voor iedereen geheim houden. Als moeder naar slager Ibbelmeyer ging, liep ze altijd eerst de

61