Als de dag van gisteren ...

omgeven met een geluiddichte laag, zal ik maar zeggen, alles om te zorgen, dat het arme kind rust zal hebben, want zoveel begrijpt mijn moeder er toch wel van, dat het een kwestie is van leven of dood.

Nou stond er bij mijn vader voor de deur altijd een koopmannetje, die ze Gokkie Teerpot noemden, het zal wel een bijnaam geweest zijn, maar zo kende iedereen hem, hij verkocht groente en fruit en af en toe hielp hij mijn vader in de winkel en we kenden hem heel goed en hij wist ook, dat mijn zusje erg ziek was. Hij zegt op een dag tegen mijn vader, baas Bille, niet om het een of ander, maar je kijkt zorgelijk en je vrouw is ook zo bedroefd, als ik zo vrij mag zijn om het je te vragen, gaat het misschien met het gezegende kind van je niet zo goed ? Nee, zegt mijn vader, het gaat helemaal niet goed, de patiënt moet rust hebben, zegt de dokter, en we hebben het hele huis behangen met kleden en tapijten en overal is het hardstikke donker, maar ja, Gokkie, je weet hoe dat gaat, de geluiden van de straat dringen natuurlijk toch door de ramen en ik ben bang, dat ik mijn kind zal moeten gaan verliezen. Oh, zegt Gokkie Teerpot, zit de zaak zó in elkaar, nou dan moet ik daar eens over nadenken en een uur later komt hij bij mijn vader en zegt, ik heb er met de andere handelslui, die hier in dat stuk Weesperstraat staan, over gesproken, en we zullen maatregelen nemen, meneer Sluy-ser, u gelooft het niet, maar al de venters zijn uit dat stuk straat weggegaan, en ze hebben dag en nacht de wacht gehouden bij de Kerkstraat en bij de Prinsengracht en drie weken lang is er geen kar doorheen gegaan, alles moest omrijden en als er wel eens een voerman was, die zei: maling aan die flauwe kul,kwamen de grote sterke jongens bij hem staan en dan deed zo'n koetsier wat hem gezegd werd. Drie weken lang, meneer Sluy-

135