Als de dag van gisteren ...

Amsterdammers te moede alsof ze iets hoorden en zagen, dat ze zich herinnerden zonder het te herkennen, iets van eeuwen geleden, toen hun eigen betovergrootvaders nog in kaftans liepen, met pijpekrullen langs de slapen en mutsen van vossebont op het hoofd.

Meneer Maandag! Die naam was natuurlijk een bron van een lange reeks grappen. Allemaal woordspelingen. De meest voor de hand liggende hoorde men, wanneer de schoenmaker aan de deur kwam vragen of er voor hem nog iets te repareren viel:

'Dag juffrouw... is er nog wat te zeggen voor de schoenmaker?' 'Dag meneer Maandag... waarom komt U nou vandaag, meneer Maandag. Vandaag is Uw dag niet. Dat moet U toch weten, zou ik zo zeggen. U had gisteren moeten komen, vandaag is het Dinsdag, meneer Maandag.'

Dan glimlachte meneer Maandag vergenoegd. Maar subtiele grapjes kon hij oprecht waarderen. Meneer Maandag verkocht loterijbriefjes. Meestal waren die briefjes twintigjes. Ik herinner me, dat meneer Maandag eens een keer geprobeerd heeft mijn vader een loterijbriefje aan te praten; maar hij had geen kans. Zei vader doodernstig:

'Ik speel deze keer niet in de loterij. U weet, ik speel altijd een twintigje, maar ik sla deze keer over. Ik vertrouw het niet. Het gaat er niet eerlijk toe.'

Begon meneer Maandag zijn pleidooi: l

'Hoe kunt U nu zo iets zeggen...'

Hij aarzelde, want hij begreep niet goed wat vader eigenlijk bedoelde.

Keek vader hem verwijtend aan, dacht kwansuis ernstig na en zei:

IIO