Als de dag van gisteren ...

'Een drank heeft hij voorgeschreven. Voor wie ? Voor de schoorsteen, die niet ziek is.'

Tegen de verpleegster mopperde ze dag en nacht, ondanks de hoge koorts, die haar teisterde. Het mens kon nu eenmaal geen goed bij haar doen. En die verpleegster deed toch zo haar uiterste best. De goede ziel in de blauw-witte uniform sjouwde braaf van het ene ziekbed naar het andere, van moeder naar grootmoeder en weer terug. De dokter had moeder medicijnen voorgeschreven tegen de griep, poeders! Grootmoeder kreeg andere medicijnen, want zij had longontsteking. Ook poeders! Andere poeders, natuurlijk. Had de dokter tegen de verpleegster gezegd: 'En let goed op, dat U die pakjes met poeders niet verwisselt. Telkens als U medicijnen geeft, moet U eerst op het etiketje lezen voor wie ze zijn. Als het ouwe mens de verkeerde poeders inneemt, gaat ze onherroepelijk de pijp uit.' Of de verpleegster door grootmoeders gemopper van de wijs werd gebracht, weet niemand. Maar in elk geval, ze vergiste zich met de poeders. En ze merkte het pas, toen het te laat was. Bleek als een dode bekende ze mijn vader haar fout. Moeder kreeg de poeders, die voor grootmoeder bestemd waren, en herstelde van de griep, wat ze w־aarschijnlijk ook zou hebben gedaan zonder medicijnen. En grootmoeder kreeg de grieppoeders van moeder, waar de dokter nog zo tegen gewaarschuwd had, en drie dagen later zat ze rechtop in bed en at met smaak een stuk gekookte heilbot. Binnen veertien dagen was ze hersteld. Ze is drie en negentig jaar geworden. Niet één dag is ze meer ziek geweest. Spotte ze:

'Dat komt er nu van als je kunt lezen en schrijven. Als die ver-

104