Voordat ik het vergeet

trouwen, willen dat doen met een gouden trouwring om de vinger. In de winkel van Spannet in de Weesperstraat is alles nieuw en duur. Arme mensen kopen hun trouwring dus in de lommerd.

De drukke Weesperstraat bestaat niet meer. Het karkas wordt spoedig opgeruimd. Er komen enorme winkelpaleizen en showroom? voor firma's die glanzende auto's willen verkopen. Het Meyerplein, waar eens het badhuis van de oude Klaverstein stond, wordt ook veranderd. Op de oude funderingen gaat een moderne stad verrijzen met huizen, waarin zoveel glas zit, dat het grote aquaria lijken, bestemd voor nachtmerrieachtige vissen.

De lucht boven de steeg heeft dag en nacht een zilte smaak. Al spuiten de mannetjes van de Stadsreiniging elke avond een uur lang, de keien blijven vettig en kleverig. Op het blauwe naambordje staat met witte letters

HOUTKOPERSDWARSSTRAAT ...maar iedereen zegt: Vissteeg. Hoe zou het straatje anders kunnen heten?

Alle vissen uit de Noordzee hebben gepaaid, kuit geschoten, gegeten en gezwommen, alleen maar om extra hoog geprijsd op de stallen van Bloemie en van Brutale Koba terecht te komen. Daar liggen die kille dingen met hun glazige ogen. Ze laten zich futloos betasten door iedereen.

Als er vis wordt gekocht hebben de mensen uit de buurt hun eigen smaak en eigen woordkeus. De kooplieden kennen hun vaste klanten. Aan de manier waarop iemand een vis keurt, kunnen zij weten welke prijs ze kunnen bedingen. Vaste prijzen bestaan niet. De voorkeur van de buurtbewoners strekt zich niet uit

75