Voordat ik het vergeet

Ich kann nicht nach Hause Hab' keine Heimat me-e-e-e-hr'. Tegen het aanbreken van de Sabbath gevoelen de bewoners van de buurt zich meer dan anders tot liefdadigheid geneigd. Een week van sloven en slaven is voorbij. De inkopen voor de Sabbath zijn gedaan, ook door de armsten. In alle keukens staan pannen soep op het oliestel. Aardappeltjes liggen bruin te braden in rund-vet. De hele buurt is gewikkeld in een fijne bruidssluier van cha-lent-geuren, kuchel-aroma en kippenvet. Lecho doudi likrath kallah. Laat ons de Sabbath-bruid tegemoet treden. De 'sjabbesmachers', geleid door een instinctieve marktanalyse, weten dat in het uurtje vóór het aanbreken van de Sabbath de losse centen, in papiertjes gewikkeld, van één, twee en drie hoog royaal op straat zullen vallen. Als de Duitse mof zijn wijk heeft gedaan, komt in de verte een handkar aangereden, geduwd door een stevige boerenvrouw. In de wagen zit een korte, gezette man met een nogal-paars aangelopen gezicht. Hij zingt niet. Met een zware stem roept hij onophoudelijk:

'Ongelukkige metselaar, die zijn ruggegraat gebro-o-o-o-o-ken heeft. Altijd gewerkt... nooit een dag overgesla-a-a-a-a-gen... ongelukkige metselaar, die zijn ruggegraat gebro-o-o-o-o-ken heeft.'

De zang van de Duitse mof vinden de vrouwen mooi, maar de klagende stem van de ongelukkige metselaar ontroert hen tot tranen. De straatjongens proberen wel eens wreedaardig-spottend achter de kar mee te lopen. Dan roepen ze: 'Omgelazerde metselaarsknul... omgelazerde metselaarsknul'. Maar de vrouwen jagen hen weg.

'Wil jullie wel eens ophouden, kwaje apen... daar mag je niet mee spotten... zoiets kun je zelf krijgen. God behoed' en beware.'

54