Voordat ik het vergeet

op mijn eigen arm en zowaar ik hier voor jullie sta, de volgende dag is de pijn over. Controleer zelf maar, hier, deze arm, die ik niet kon verroeren... ik kan hem weer gewoon bewegen. Kost maar één kwartje gelds.'

Naast dokter Herman staan de twee broers, Jacob en Marcus. De ene is specialist in de bestrijding van kiespijn. De andere heeft zijn leven lang likdoorns bestudeerd.

Het geheim van het geneesmiddel tegen likdoorns is voor de leek wel te ontraadselen. Het is een pijnstillend zalfje. Maar de uitwerking is even goed frappant. 'Doe je schoen uit, meester.' 'Jawel.'

'Doe nou je kous uit.' 'Die heb ik al uit.'

'O, ik dacht, datje de kous nog aan had.'

Smeert Jacob het zalfje op de pijnlijke plek.

'Nou even de medicijn laten inwerken. Kom nou maar hier; de

pijn is weg.'

De dokter gaat met schoenen en al en met zijn volle gewicht op de ontblote likdoorn staan. De patiënt blijft lachen. Die voelt niets.

Mysterieuzer dan het middel tegen likdoorns is het preparaat van zijn broer. Het kiespijnpoeder wordt in water opgelost en vormt dan een melkachtige vloeistof, die in de mond van de lijder dikker wordt.

'Goed gespoeld?'

Marcus springt lenig van zijn stalletje. Rukt de pet van het hoofd van een jongen. Die pet houdt hij de patiënt voor. 'Spuug maar uit.'

25