Voordat ik het vergeet

voor Volksvlijt; en in het Rembrandttheater op de Botermarkt zingen 'de Dollarprinsessen' zó luid, dat hun gekweel in alle ateüers en diamantslijperijen naklinkt.

Dat benne de Dollarprinsessen Die meissies miljoe-oe-oe-nen waard Hun gouddorst is niet te lessen Zij brengen het gelu-u-u-k op aard' Zij laten aan iedereen voelen Dat ze de schoonsten zijn op aard' Dat benne de Dollarprinsessen Meisjes miljoenen waard. In de zaal in de Amstelstraat (die ouderwetse mensen koppig 'Salon des Variétés' blijven noemen) zingen Louis Davids en Margie Morris en Nap de la Mar maakt schizophrene grapjes in de revue:

'Voor wie zijn de vissies in het water? Voor het Kapitaal. Voor wie zijn de vogels in de lucht? Voor het Kapitaal. Maar de vissies in het water zeggen, dat ze d'r óók willen zijn voor Jan de Werkman en wat zeggen de vogeltjes in de lucht? De vogeltjes zeggen: 'Het kan ons niet schelen van wie we zijn. Als wij maar te bikken hebben', zeggen de vogeltjes.'

Verderop in 'Flora' ceremoniemeestert Leon Boedels, met hoge hoed en geklede jas, als een koetsier op zijn vrije dag. Speenhof streelt met zijn linkerhand zijn baard en zijn rechter aait over de gitaar.

En toen ze op haar sterfbed lag Stuurde hij blomme' Je zou zo'n vent verdomme' Hem eeuwig potverdomme' !6