Meyer, die tot het voorzitterschap was veroordeeld.
״Ik ga elk woord drie keer zeggen," zei ik, „want anders verstaan ze me achterin niet." Op het podium stond een orkaan. Als we ons niet stevig vasthielden, woeien we weg. „Dat wordt knudde vanavond". We begonnen een taai gevecht met de zaal. Met de kaduke luidsprekers. Met de rook. Met de tocht. En vooral met onze eigen kribbigheid. We probeerden op temperatuur te komen. Het lukte niet. Alles zat tegen. „Geacht Aetherforum," zei iemand. „Vindt u ook niet dat debiele kinderen een ongeluk zijn voor de ouders en de maatschappij? Moesten geen maatregelen worden genomen om te voorkomen dat zulke kinderen worden geboren of blijven leven?"
Het forum kreeg kippenvel van die vraag. Als je alles gehad hebt, krijg je dat nog. Ieder van ons poogde min of meer behendig de vragensteller aan zijn verstand te brengen, dat zo'n vraag niet op een avond als deze luchtigj es-weg kon worden gesteld, laat staan beantwoord. Mevrouw Straalman kwam het laatst aan bod. „De vragensteller gaat van een veronderstelling uit, waarover hij niet heeft nagedacht. Hoe groot het ongeluk ook zij, wanneer een debiel
28