Geacht aetherforum ...

TOEN GEBEURDE HET WONDER

Wij van het aetherforum weten van te voren beslist niet welke vragen er op ons zullen worden afgevuurd. Onze onwetendheid (op dit gebied tenminste) is een deel van het succes, dat we menen te oogsten. Zo is de spontaniteit gewaarborgd. We weten evenmin in welke gribus-van-eenzaal we zullen moeten orakelen. Meestal is 't wel in orde; soms valt 't toch erg tegen. Een goed forum kan niet meer publiek verdragen dan hoogstens driehonderd mensen. Maar er zaten een royale duizend in een zaal als een oorlogsschip. De lui op de achterste rijen hadden telescopen meegenomen. De kellners reden op scooters heen en weer. De technici zaten achterin verscholen achter een rookgordijn. Ze gaven ons signalen met een misthoorn. De luidsprekerinstallatie had het laten afweten — we moesten die menigte beschreeuwen. Je voelde de melige vijandschap als een gemene tijger naar je toesluïpen. ״Intieme stemming noemen ze dat," zei Henk

27