schepte ik op. ״-Ik heb dezer dagen gehoord van een vent.... ik geef je te raden wat die doet! Hij zet het aetherforum zachtjes aan, maar zodra hij hoort, dat mevr. Straalman aan het woord is, draait hij zijn toestel op volle sterkte, en zodra zij klaar is, draait hij de knop weer terug op zacht, net zolang tot mevr. Straalman weer doorkomt...." „Nebbisj," zei Ary.
„Ja, jij zegt nou wel steeds 'nebbisj", begon ik te kijven, „maar ik zou toch wel eens graag willen weten wat er moet gebeuren, voordat jij toegeeft dat we populair zijn". Ary zei gemenig:
„Zodra ik hoor, dat er mensen zijn, die het aetherforum achterna reizen.... achterna reizen, begrijp je, achterna reizen, om jullie te horen en te zien.... zodra ik dat hoor, ben ik bereid toe te geven, dat jullie populair bent, maar geen seconde eerder".
Op de een of andere vreemde manier schijnt die sneer van Ary zich met een weerhaak in mijn bewustzijn te hebben vastgezet. Weken na dat gesprek in Eindhoven, schoten die woorden van Ary uit mijn onderbewustzijn naar boven. Binnen zonder kloppen. Ze kwamen vrijpostig de slaapkamer in. Ik werd er niet eens wakker van.
147