Amsterdam, je hebt een zoute smaak

Amsterdam, je hebt een zoute smaak

Als, vóór de grote verwoesting, de (Joden )Breestraat Broadway was, dan mocht de Houtkopersdwarsstraat gerust Vis Avenue heten. De Mokumers, destijds nog niet zo bedreven in de Engelse taal, zeiden gewoon: Vissteeg. Nu in 1964 zijn aan één kant de huizen gerooid en aan de overkant zijn ze vervallen als het stoffige Pompeï, maar eertijds was dit stukje straat van hoogstens veertig meter lengte een van de acht drukste straten van de hele wereld. Door de Vissteeg gingen per dag honderdduizend mensen of tweehonderdduizend, of een miljoen, wie kon ze tellen ? Xe kwamen niet alleen uit de buurt tussen Waag en Weesperplein. De hele stad wist, dat je voor echte springlevende vis daar moest wezen. Nederlanders zijn in onze tijd over het algemeen slechte viseters, en ze eten bovendien nog slechte vis. In IJmuiden echter weet de groothandel, dat ze in Amsterdam alleen maar de eerste kwaliteiten kwijt kan. Die traditie is eertijds in en door de Vissteeg gevestigd.

Dat is voltooid verleden tijd. Als ik tegenwoordig op de hoek van het straatje aarzel (het is nu leeg en eenzaam als een vergeten kerkhof), kost het me moeite me te herinneren, dat hier vroeger heel Amsterdam voorbijging. Waar is dat intense leven gebleven ? Je staat een beetje verdwaasd te kijken in de richting van het oude Uilenburg, waar de wereld uit ruïnes bestaat en achter je ligt de Jodenbreestraat, nu troos

97