Amsterdam, je hebt een zoute smaak

na de bruiloft moest hij bij meneertje op het politiebureau verschijnen, en een maandje later op de Prinsengracht kwam hij er bij Zijn Edelachtbare met slechts een half jaar gevangenisstraf af. Een half jaar zitten voor zóveel geld... het spreekwoord zegt dan ook: wie mer geld wie mer bemaz-zel, hoe meer geld, hoe groter geluksvogel.

Het moge dan, volgens de historicus althans, waar zijn, dat de buurt vroeger Yloeyenburgh heeft geheten, vanwege de drassige kledderboel... al het water van de Amstel kan niet afwassen, dat de verbastering Vlooienburg óók een waardering inhield van het welstandspeil in de Korte en in de Lange Houtstraten. Toch woonden er een paar rijke mensen.

Wie geld bezat en op Vlooienburg in zo'n kreupel krot bleef hokken, mocht dan volhouden, dat een dubbeltje gespaard beter is dan een gulden verdiend, de omgeving perste haar diagnose samen in de duidelijke uitspraak: 'Frisch, gesund un mesjogge in de rewogem.' Dat wil zeggen: kerngezond, maar de winsten hebben hem gek gemaakt. Met woorden van gelijke strekking oordeelden ze over handel en wandel van Jopie Koopman, die op Vlooienburg woonde, maar of de mensen gelijk hadden ... ik weet het nog steeds niet. Wel moet ik ronduit toegeven, dat Jopie zich ietwat ongewoon gedroeg. Hij was diamantair en, geloof me, hij wilde het weten ook. Aan beide handen torste hij ringen met dure briljanten. Hij maakte er geen geheim van, dat een maximum van slechts tien vingers toch eigenlijk een fout in de schepping was, die hem dwong in een zeemleren zakje op zijn blote vel

50