Amsterdam, je hebt een zoute smaak

een groot biljet geplakt: zoveelhonderd gulden beloning. Met de foto van het meisje erbij, nebbisj. Zonder dat mensen wisten wat er met het arme kind was gebeurd, begonnen ze te fluisteren, dat Sonja Beugeltas geen rechte dood gestorven was. Angstige moeders hielden hun dochtertjes 's avonds van de straat.

De ouders liepen van de ene waarzegster naar de andere. Elke somnambule vertelde een ander kletspraatje zonder kop of staart. De angstige spanning hield weken en weken aan. Totdat... werklui in het bananenpakhuis Vlooienburg achter wat rommel het lijkje ontdekten. Al gaven de kranten slechts weinig bijzonderheden, iedereen begreep vol afgrijzen wat er was gebeurd. De politie arresteerde een jongen uit de buurt. Ik kende hem wel5 zijn ouders waren doodgoeie en door-en-door fatsoen- i lijke mensen. Een straatarme familie, waar niet dat j׳ was op aan te merken. De kranten berichtten, dat hij | had bekend. Een jongen van zeventien jaar, moordenaar. j De afschuwelijke bijzonderheden, die toen ruchtbaar werden, sla ik maar over. Trouwens ik weet niet of die verhalen op waarheid berustten, want de rechtzaak werd met gesloten deuren behandeld. De stumper kreeg levenslang.

Hoe het met het gezin ging, met zijn vader en moeder, zijn broers en zusjes en de andere familie... ik weet het niet. Ze zijn in de grote katastrofe, die de hele buurt en alle mensen, die er woonden, verzwolg, verdwenen. Dat leid ik af uit wat ik later hoorde. Piet Bakker vertelde me in 1946 het volgende:

'Ik heb voor mijn krant een reportage gemaakt over het I

26