Amsterdam, je hebt een zoute smaak

tallen negocianten met sinaasappels of andere koopwaar. Maar er huisden ook veel industrie- en havenarbeiders, en niet te vergeten kleine ambachtslieden. Dat was juist het verschil tussen de buurt in Amsterdam en andere centra van joods leven in Europa.

En verder stak de buurt propvol met mensen bij wie de kunstzinnige aanleg door geen zwoegen om het karig ' brood kon worden gesmoord. Uit de groep der diamantbewerkers kwamen de meest artistiek-begaafden, want de j slijpers leefden het weelderigst, nebbisj. Ik herinner mij, dat Henri Polak in 'Het Weekblad' van zijn bond eens (ik meen in 1919) een lange lijst met namen heeft doen af- i drukken van lieden, die op enigerlei wijze op het gebied van kunst en cultuur prestaties hadden verricht, die in geheel Nederland hoog werden getaxeerd; het was een opsomming van vele kolommen lang. Veel later, in het jaar 1953, heb ik tot mijn niet geringe verwondering ontdekt, dat dit cultuur-verbreidende werk slechts betrekkelijk weinigen in Nederland was opgevallen. In dat jaar beschreef ik namelijk in een boek 'de biografie van een bibliotheek'*, waarin ik in 't bijzonder de beschavingsarbeid van de dia-mantbewerkersbond probeerde vast te leggen. In die dagen zei Koos Vorrink tegen mij: 'Je moet dat boek van jou met dat verhaal over die bibliotheek eens aan dr. Die-en-Die sturen. Het wordt wel tijd, dat hij op de hoogte komt van het vele, dat door de vakbeweging en de partij op cultureel gebied is tot stand gebracht.' Dr. Die-en-Die was vele jaren lang, terecht en welverdiend, een zeer vooraanstaand man in de Nederlandse on* In 'Als de dag van Gisteren', later in Omnibus.

20