Er groeit gras in de Weesperstraat

nier in zich opgezogen en in zijn lichaamscellen opgeborgen. De roddeltjes, die hém waren voorbijgegaan, waren niet de moeite waard om er 'stop eens even' tegen te roepen. Als hij zijn neus tussen duim en wijsvinger nam, en de hoeken van zijn mond optrok, zag je in de donkere clownsogen het verhaal groeien. Eerst aarzelend, daarna in een regelmatig vloeiende stroom, kwamen de woorden. Ik herinner me, dat één vrouw in zijn verhalen vrij vaak voorkwam. Hij noemde haar: de Machteneste, hetgeen zoveel wil zeggen als: de schoonmoeder van één van mijn kinderen. Hoe lang was het geleden, dat die Machteneste had geleefd? 'Maar Meyertje, ze leeft nóg.'

We liepen samen door een slurfje van een gangetje van de Valkenburgerstraat. Daar zat een oud vrouwtje, rokken over een testje met dove kolen. Ze was klein van gestalte, maar ze was een reuzin van allure. Haar beroep was: waarzegster. Ze voorspelde goed en kwaad al naar gelang haar kanten mutsje stond. Voor haar voorspellingen liet ze zich dik betalen; aan klanten had ze geen gebrek. Ze imponeerde haar niet-Joodse cliëntele met een toverspreuk, die alleen verstaanbaar was voor de ingewijden, en dat waren alle bewoners van de buurt. 'Aggel de voes in de geersj 'Sets de pots in de nouwe 'Van dijn mezomme 'Wer mijn pots bromme.' Hetgeen letterlijk vertaald, betekent: Als je gort met ossepoot wil eten moet je de pan in de oven zetten (of op de kachel). Van jouw geld zal mijn pot brommen. Toen we van die waarzegster terugkwamen, vroeg ik: 'Heeft de Machteneste u wel eens iets voorspeld?'

63