Er groeit gras in de Weesperstraat

Dan roept de buurvrouw van beneden dwars door balk en bint: Juffrouw, u hebt vandaag weer een aardig zware tred.' Door haar merkwaardig accent klinkt deze cri-de-coeur als een dubbelzinnigheid. Vader grinnikt. Grootmoeder is verontwaardigd.

Als moeder kwaad is, krijgen de oliestellen van alles de schuld. Grootmoeder is een mens van snel handelen. Zij doet eerst iets, en dan pas gaat ze erover nadenken. Moeder denkt eerst na, en dan doet ze het niet. Zendt de buurvrouw weer eens haar noodkreten omhoog. Staan de oliestellen te rillen en te beven. Zegt grootmoeder, onverhoeds en beslist: 'Ik ga de stellen ergens anders zetten.'

Opeens loopt onze hele woning over van angstig geroep. In het kostbare leven is niets vermeteler dan het verhuizen van oliestellen, die nog brandende zijn. Bovendien, als je grootmoeder haar gang laat gaan, versjouwt ze stel plus toren van Babel in één keer. Ze doet niets met zoveel energie dan met gevaar spelen en daardoor anderen de stuipen op het lijf jagen. Hoeveel malen heeft moeder zoiets niet al meegemaakt, en elke keer wordt ze opnieuw beis, bang en boos. Ze bezweert grootmoeder niet zo mesjogge te doen. Grootmoeder blijft halsstarrig. Nu herhaalt moeder die eed, met als borg de gezondheid van alle gezinsleden, stuk voor stuk met name genoemd en met plechtige ernst uitgesproken. Zegt grootmoeder:

'Ja, als je met geweld begint... goed, dan doe ik 't niet. Maar in de weg staan ze, die zenuwe-stellen.' Soms moeten de petroliestellen inderdaad de keuken uit. Dat is, wanneer een heilige feestdag voor de deur staat. Een j om-tof zie je in de keuken altijd een dag eerder dan op de

16