Er groeit gras in de Weesperstraat

heeft de Berg Sinaï der Wetenschap beklommen en ook hij heeft ontdekt, dat het op de toppen eenzaam winkelen is. Maar eenmaal boven heeft Karl de nieuwe leer ontvangen. Die heeft hij aan het wereld-proletariaat doorgegeven. En van die leer is Sam de boodschappenjongen.

In het voorbijgaan onthult hij ons de historie der mensheid, zoals zij op school niet wordt geleerd.

Maar hij verwijlt niet altijd in het verleden, hoe boeiend het ook zij, wanneer hij het met zijn zing-zang-stem beschrijft. Sam erkent slechts de wetenschap als nuttige vorm van menselijk denken, wanneer zij tot profeteren in staat stelt. Hij ziet in het verleden het heden, en in het nu, wat komen zal. Aan die alles-omvattende kijk ontleent hij de vrijmoedigheid te voorspellen, dat de solidariteit der arbeiders bergen zal verzetten. Maar het is geen geloof, dat hij predikt; hij wéét. Solidariteit der arbeiders is niet uit de hemel neergedaald, ze zweeft niet als een ongrijpbaar credo boven onze hoofden. De solidariteit is een zeer aardse bedoening. Alle tegenstellingen, die er nu nog tussen arbeiders ontstaan, zullen door de solidariteit worden overbrugd. De arbeiders zullen elkander over de grenzen heen de hand reiken... Joodse en niet-Joodse arbeiders zullen elkaar vinden, dank zij de solidariteit.

De jeugd onder Sams gehoor luistert geboeid. Van ouder op ouder hebben ze een heilsverwachting geërfd. Maar als zij de mirakelen horen, die de solidariteit eens zal doen geschieden, bekruipt hen toch een gevoel van twijfel. Het klinkt té mooi. Behalve de heilsverwachting hebben ze ook de zekerheid geërfd, dat de tegenstellingen tussen mensen duizenden jaren oud zijn. Ze vatten hun sceptisch oordeel samen in één naam: Blinde Maupie.

155