Er groeit gras in de Weesperstraat

Vroeger stond op de plaats van de Tsip Tsop het café van Eikie Duits. 'De twee Zwaantjes'. Nu weten alle mensen, dat op de hoek van de Breestraat en de Uilenburgersteeg zoal niet de mooiste, toch in elk geval de gezelligste bioscoop van de hele wereld te vinden is. De mooiste bioscoop van de hele wereld... dat is géénjiddisje overdrijving. Artiesten vragen elkander: 'Heb je al in de Tip Top gestaan?' Wie met een eerlijk gezicht 'Ja' kan antwoorden, mag zich boven het gemiddelde weten. Zegt ome Jozep:

'In mijn theater treedt alleen de elite op.'

Zegt een artiest:

'Elite? (5׳ra-elite zal je bedoelen.'

Toegegeven, ome Jozep heeft sinds de zevende dag van zijn leven een zwakke plek in zijn hart voor Joodse artiesten. Bovendien weet hij, dat zijn geachte clientèle aan dezelfde persoonlijke voorkeur laboreert. Als een vierstemmige zanger zes weken aan één stuk, op de planken beurtelings bas, bariton, tenor en sopraan kweelt, liggen de mensen in zwijm van ontroering.

De hele stad komt luisteren.

'Die kwee verdient tweehonderd gulden per avond.'

Maar de buurt houdt ome Jozep op straat aan de revers van

zijn colbert staande:

'Vertel's, is die zanger ook een Mexicaan?' 'Nee, gewoon een Italiaan, maar hij zingt toch wel prachtig.' Mexicanen... zo noemen de bewoners van de Joodse buurt zichzelf als ze onder elkaar zijn. Het is de afgeleide woordspeling van de uitdrukking: Mag-sie-kaaner... niemand houdt van ze.

120