De Centrale, Vijftig jaar arbeiders-levensverzekering

snuiters zoals jij en ik. Maar toen het Christendom naar het Westen kwam is het bedorven, ze hebben er een kapitalisten-god van gemaakt; ze hebben Christus in de Nederlandse Bank gevangen gezet en hij mag er niet uit; de priesters zijn de cipiers en de wereld zal niet eerder genezen of ze moet Christus hebben teruggevonden, zoals hij werkelijk is, niet met goud bestrooid en met diamanten omhangen, maar Christus de bedelaar, stervend als een zwerver, verlaten door iedereen.'

Dat klinkt nou wel heel mooi, maar ik zou liegen als ik zei, dat ik er destijds erg van onder de indruk kwam. Ik vond de ouwe Haanstra in de grond van mijn hart een vervelende ouwe zeur, maar als ik hem vergeleek met het soort, dat vroeger mijn baas was geweest, moest ik toegeven, dat ik het heel wat slechter had kunnen treffen.

Van organisatie moest de ouwe niets hebben; de oude Christengemeenten hadden ook geen vakbonden gekend en daarmee was voor hem de kous af. Ik vermoed, dat ik uit pure recalcitrantie tegen het gefemel van Haanstra, toen lid ben geworden van een klein bondje, of'bondje' is eigenlijk niet het goeie woord, het was meer een ziekenfonds annex begrafenisfonds en één keer in een jaar klaverjassen om dooie eenden als prijs. Ze wilden me in het bestuur hebben, maar welke functie kon ik bekleden? Secretaris ging niet, want met dat beetje onderwijs dat ik had gehad was ik al blij, dat ik kon lezen en schrijven. Ze hebben me voorzitter gemaakt.

Uit die tijd moet ik je nog één ding vertellen. Ik denk, dat het omstreeks het eind van de vorige eeuw is geweest, dat cr in Zwolle een soortement congres werd gehouden van bondjes en dat verenigingc-tje van mij was ook uitgenodigd. Ze gingen een landelijke federatie stichten. Nou, het bestuur vond, dat de voorzitter naar Zwolle moest; dat was ik dus. Het was de eerste keer van mijn leven, dat ik in een spoortrein stapte, maar ik moet je ook nog iets vertellen over mijn kleding. Ik had nooit iets anders gedragen dan een boezeroen of als ik erg netjes wilde zijn een soort overhemd met een slappe boord en nooit een das of zoiets. Maar nou ik naar dat congres in Zwolle moest, vonden mijn medebestuurders, dat ik cr een beetje mcneer-achtig uit

98