Tussen speurders en spionnen - Avonturen van Dirk Poldervaert

week in Engeland nog veel bruiner hebben gebakken. Toen de B.B.C. er 's avonds om twaalf uur mee ophield, kwam er opeens op dezelfde golflengte een andere zender in de lucht, en die vreemde zender begon allerlei anti-Engelse dingen uit te zenden. Na een kwartier hield hij op. Ze zeggen, dat die geheime zender ergens op het vasteland staat.' 'Zal wel in Duitsland staan', zei Dirk's vader, 'zoiets staat ons hier ook te wachten, als we niet duchtig oppassen.' Toen Dirk Lien een eindje in de richting van haar huis vergezelde, zei ze:

'Dirk, zou jij zin hebben een avondje met een paar lui van de vijfjarige samen te komen?' 'Voor een fuif?'

'Nee, voor heel iets anders. Herinner jij je Willem Noteboom nog, hij

zat bij mij in de klas?'

'Jawel!'

'Nou, die is van de week even bij me langs gekomen. Hij wil een ploeg-je lui van de oude vijfjarige bij elkaar halen, hoogstens een man of acht of tien. Hij is fel anti-N.S.B. Als het aan mij ligt, zegt hij, sturen we ze allemaal naar Duitsland, dat vinden ze immers zo'n mooi land. En nou wil hij met dat clubje eens overleggen wat we tegen het stel dat overal herrie wil schoppen, zouden kunnen doen. Hij zegt, dat de jonge mensen moeten tonen, dat Nederland zich niet laat kisten.' 'Dat is mijn idee ook. Ik heb niks tegen oudere mensen, maar ze denken mij te veel in termen van het verleden, als je begrijpt wat ik bedoel.'

'Jawel', zei Lien, 'zoiets zei hij ook. Wat hij wil is wel geen samenzwering, maar het moet toch strikt geheim blijven. Hij zegt, dat als er overal in het land zulke clubjes komen, er heel wat zou kunnen gebeuren. In elk geval, hij vroeg mij of ik soms geschikte lui voor dat clubje wist.'

'Acht of tien man?' vroeg Dirk, 'en ben jij het enige meisje in die club?'

'Welnee', zei Lien, 'hij wil het zo doen, dat er evenveel jongens als meisjes zijn. Naar buiten zou het dan voor een gewoon gezelligheidsclubje kunnen doorgaan. Maar we zouden samen kunnen praten over allerlei dingen. Over de nazi's en zo, bedoelt hij. Wat denk je er van?'

'Geen gek idee', vond Dirk, 'ik heb zelf ook wel eens over zo'n clubje liggen fantaseren als ik 's nachts niet kon slapen. Het geheim van de Kreeft laat me niet los. Ik ben bang, dat wij met ons tweetjes nooit achter dat mysterie zullen kunnen komen. Hebben we zo'n clubje, dan zou je eens de andere lui in vertrouwen kunnen nemen. Niet di-

50