Hier is de VARA

de grote lijn vinden en alle critiek samenvatten en de mening van het Hoofdbestuur geven."

Ik hoor die Arend 20 babbelen en ik denk bij mezelf: „Ja, jij hebt mooi praten. Straks komt de critiek en geen klein beetje ook, maar wie moet het varkentje wassen? Arie en niet Arendje, en zal die dat karwei klaarspelen?"

Eerlijk gezegd, geloof ik er niks van, dat die Arie de hele Verenigingsraad mans is. Hij zit daar maar doodbedaard op zijn oude roertje te sabbelen en je stelt je een spreker toch anders voor, wanneer hij weet, dat hem zo meteen het vuur na aan de schenen wordt gelegd. Zo een man moet zenuwachtig zijn en telkens in zijn aantekeningen kijken, of hij moet ergens in een afgesloten kamertje zitten zweten om nog eens al zijn documenten na te zien, of hij moet met zijn medewerkers vergaderen om zich nog even voor het laatst precies te laten voorlepelen hoe alles in elkander zit. Maar Arie... midden in een nieuwe redevoering van Arend, staat plotseling op en zegt:

„Ik ga een kwartiertje wandelen, we zullen vanavond lang genoeg in de rook zitten." En wèg is hij.

Ik zeg zo half fluisterend tegen Kee. „Daar moeten we vanavond bij zijn, want die Pleysier zal zijn pleizier best op kunnen ... die wordt vanavond ingemaakt met boter en suiker."

Zoiets hoef je maar één keer tegen Kee te zeggen en dan kan ze van ongeduld gewoonweg niet meer wachten totdat de vergadering begint. Nou, ik heb het niet aan het verkeerde eind, want als de voorzitter het punt „Omroeprapport" aan de orde stelt, melden zich zoveel sprekers aan, dat je beter de presentie-lijst kan nemen om die voor te lezen en te vragen wie van de aanwezigen het woord niet wenst te voeren. En ik moet zeggen, bij die Verenigingsraadsleden zijn hele redenaars hoor. De een doet het wat kalmer dan de ander en sommigen doen echt hun best om een serieuze indruk te maken en dan is er die Nico Dool uit Amsterdam, die iedereen aan het lachen maakt met zijn mopjes en ten slotte wordt hij zelf kribbig om dat gelach, en dan laat hij zijn kwaaie bui tegen het Hoofdbestuur uit, dat er toch werkelijk niks aan kan doen. De stroom van redevoerders gaat maar door en de wijzers van de klok gaan naar negen uur en naar tien uur en gaandeweg begin ik te geloven, dat er van het hele V.A.R.A.-program-

93