Hier is de VARA

״Meneer de voorzitter... Ik weet niet of U toevallig hebt gehoord wat dit vrouwelijke V.A.R.A.-lid, dat als belangstellende de vergadering bijwoont, zo even fluisterde... Niet het Hoofdbestuur en niet de afdelingen winnen in het onderhavige verschil van mening, maar de V.A.R.A. wint,... en als U het goedvindt, meneer de voorzitter, zou ik deze woorden als uitgangspunt van mijn betoog willen nemen."

Kee heeft een kleur van plezier, dat al die wildvreemde mannen haar ook voor vol aanzien en ze stoot me aan en zegt:

״Zie je die twee meisjes daar, die schrijven alles woordelijk op wat er gezegd wordt. Mijn woorden ook. Die zijn nu vereeuwigd in de notulen, mijn woorden. Wat zijn notulen toch een enige dingen."

״Daar heb je het", denk ik, ״die vrouw van mij heeft vergaderings-bloed in haar lijf."

״Je moet zien, dat je een stenografisch verslag van deze vergadering te pakken krijgt", fluistert Kee tegen me. ״want ik wil het stuk bewaren, waarin mijn eigen woorden staan. Dat is leuk voor de kinderen later. Kunnen ze zien, dat hun moeder niet zo mis is."

Een man kan jaren met zijn vrouw lief en leed en het hoofdkussen delen (denk ik filosofisch), en toch weet hij niet wat er in haar hersens precies omgaat. Die vrouw van mij is wat ze noemen: sociaalambitieus, ze wil een rol spelen en nou ze in die vergadering van de Verenigingsraad zit, is ze net als een cavalerie-paard, dat trompet-muziek hoort.

Over de kwestie van de centen voor de afdeling krijgt het Hoofdbestuur natuurlijk zijn zin, omdat ene Swierstra uit de statuten voorleest, dat alles in orde is, maar er is ene Jongman uit Overijsel, die heel secuur in de notulen laat aantekenen, dat hij er zich wel bij neerlegt en zich toch alle rechten voorbehoudt, om er te allen tijde weer op terug te komen.

״Dat recht heb je natuurlijk", zegt Arend de Vries gehaaid, ״en dan heeft het Hoofdbestuur het recht om opnieuw te zeggen, waarom het zo moet blijven als het is."

Iedereen lacht en dan duikt de vergadering in een stomvervelende bespreking over G־leden en over zegels en mutatielijsten en over lopers, die de krant op een ander adres bezorgen en dat geheim houden, waardoor de administratie in de soep loopt. Het is warm in

91