Hier is de VARA

luisteraars aanhingen. Zij zou voortaan nog meer gelegenheid krijgen om te spreken tot iedereen, die wilde luisteren. Meer nog, de oprichting van de V.A.R.A. en de positie, die de jonge omroep zich in snel tempo in Nederland ging veroveren, was een onmisbaar bewijs, dat de democratisch-socialistische beweging nog bij lange na niet dood was.

Een nieuwe ergernis voor de irrationele geprikkeldheid der antiparlementairen.

Er moest iets op worden gevonden om die lastige V.A.R.A. het zwijgen op te leggen — voor goed. Er wérd iets op gevonden.

Radio-uitzendingen kosten veel geld — wat was er dus eenvoudiger dan het zo te schikken, dat die jonge V.A.R.A. door gebrek aan geld zou komen te overlijden.

V.A.R.A. — Van Armoe Rammelt Alles, werd meer dan een spotnaam, het werd een strijdkreet tegen de rode omroep.

De gelegenheid om die strijdkreet in een daad om te zetten, kwam al spoedig. De regering had een staatscommissie benoemd, de commissie Ruys de Beerenbroeck, die de definitieve vorm van de Nederlandse omroep zou ontwerpen. Toen de V.A.R.A. in 1925 werd opgericht was deze commissie reeds aan het werk.

De belangrijkste conclusie, die de commissie Ruys in haar rapport trok, bedoelde, dat de gelden, die voor de gehele organisatie van de omroep nodig zouden zijn, zouden worden gevonden uit een voor iedere luisteraar wettelijk verplichte bijdrage.

Er waren aanvankelijk redenen te over om te verwachten, dat de algemene conclusies van de commissie Ruys door het Nederlandse parlement zouden worden aanvaard. Ze zouden ook zijn aanvaard, ware het niet, dat onder leiding van het dagblad ״De Telegraaf" tegen de plannen van de commissie Ruys een ophitsende fel anti-socialistische en vaak leugenachtige campagne werd ontwikkeld.

De politieke en a-politieke liberalen van Nederland matigden zich aan de enige groep te zijn, die in staat was ״de algemeenheid" in de omroep tot uitdrukking te laten komen. In de grond van de zaak was het dezelfde verwatenheid (״wij zijn het denkend deel der natie"), die in de vorige eeuw de strijd voor de vrije school zijn verbeten karakter had gegeven.

Zij bedoelden de algemeenheid van de kleurloosheid, de tamme

71