Hier is de VARA

vierde hoofdstuk waarin de lezer een aantal nuchtere feiten en cijfers (maar niet te veel) krijgt te verteren en waarin hij er (voor zover dat nodig mocht zijn) tevens aan wordt herinnerd, dat de V.A.R.A. in 1930 met de zendtijdverdeling vrijwel tevreden was, maar het eigenlijke omroepbestel van dat jaar slechts met tegenzin heeft tot stand zien komen.

De V.A.R.A. was nog maar nauwelijks opgericht, of men had reeds een bijnaam voor haar bedacht:

״V.A.R.A____dat betekent Van Armoe Rammelt Alles."

Die bijnaam had een diepe grond. De V.A.R.A. was de omroep van de leden der smalle gemeente; dat euvel zou de jonge omroepvereniging misschien nog zijn vergeven. Maar zij had zich schuldig gemaakt aan veel ernstiger vergrijp. Zij bezat de vrijmoedigheid te zeggen, dat zij een democratisch-socialistische omroep wilde zijn. Zij liet er van meet af aan geen twijfel over bestaan, dat zij haar billijk, evenredig en rechtvaardig deel van de zendtijd opeiste. Zij stak evenmin onder stoelen of banken hoe zij die zendtijd zou gaan gebruiken. Deze eigenschappen stempelden de V.A.R.A. in de ogen van sommigen tot een staatsgevaarlijke samenzwering. Bedenkelijker nog vond men, dat de rode omroep als kool bleek te groeien. Het was de tijd, dat de industrie van radiotoestellen en -onderdelen een bloeiperiode beleefde. Ondernemende lieden voerden in Nederland de nieuwigheid der radiodistributie in. De golf van radio-luisteraars in Nederland ging omhoog. De V.A.R.A. zat öp die golf. Zij ging mee naar boven. De onmiddellijke steun van het Nederlands Verbond van Vakverenigingen werd spoedig gevolgd door het besluit van het Partijbestuur der S.D.A.P., dat de V.A.R.A. door haar werd erkend als haar omroeporganisatie. Door deze beide besluiten werd de positie van de V.A.R.A. sterk beïnvloed.

De V.A.R.A. was niet de eerste culturele organisatie, die ten dienste

64