Hier is de VARA

״Mij niet gezien" zei Karei, „ik ben een oude timmerman. Mijn handen staan naar het timmermanspotlood."

Ten slotte is hij aan het vertellen geslagen. Ik schreef zijn verhaal op. Als ik hem soms op een hiaat opmerkzaam maakte, zei hij:

„Wat ik me niet herinner, is niet waard te worden gedrukt."

Nou, nou, een beetje bescheidener kon ook wel!

Maar zijn antwoord wees in elk geval aan, waarom zijn verhaal te kort moest schieten. Hij heeft een eenzijdige kijk op de gebeurtenissen. Er is in die vijf en twintig jaar veel gebeurd, waarvan hij alleen de buitenkant kon zien. Daardoor bevat zijn verhaal slechts een gedeelte van de geschiedenis.

Zo ben ik er toe gekomen om behalve het verhaal van Karei nog een brok V.A.R.A.-historie te beschrijven. Een stapje naar volledigheid, maar niet meer dan een stapje.

Om en om zijn in dit boek de hoofdstukken in volgorde gezet, eerst een verhaal van Karei, dan een verhaal, dat niet van hem afkomstig is, maar dat ik uit de mond van anderen optekende, dan weer een verhaal van Karei; en zo tot het slot.

Geen voldragen geschiedschrijving? Geen afgerond geheel? Een verbrokkelde weergave?

Alles tot uw dienst, critische lezer. U heeft alweer gelijk.

8