Hier is de VARA

״Meneer de voorzitter, partijgenoten. Op een manier die ik niet nader kan verklaren, is mij geopenbaard hoe de radio zich in de komende vijf en twintig jaar zal gaan ontwikkelen. Gij kunt niet in de toekomst zien, maar voor mij is de toekomst even helder als het heden. De tijd zal komen, dat slechts weinig mensen hun toestellen nog zelf in elkander prutsen. De tijd komt, dat de toestellen zo klein zullen zijn, dat ze niet veel meer ruimte in beslag nemen dan een kistje sigaren-van-honderd — dat een toestel met vier lampen niets bijzonders zal zijn — dat men van 's morgens zeven tot 's avonds twaalf uur aan één stuk een radioprogramma zal beluisteren — dat in Amerika de beroemdste artisten zullen vechten om een kans te krijgen tegen vorstelijke honoraria voor de microfoon op te treden — dat ge met een onverschillige beweging van uw hand zult luisteren naar ochtendmuziek uit New York, middagmuziek uit Australië en avondmuziek uit Zuid-Afrika — dat ge midden op zee de telefoon van de haak kunt nemen en een gesprek zult kunnen voeren met uw kantoor — dat er radio zal zijn in de auto's in de Sahara, in de zeilbootjes op de Friese meren en in igloe's van de Eskimo's op Groenland — ja, meneer de voorzitter, over vijf en twintig jaar zullen duizenden mensen reeds een toestel bezitten waarmee ze kunnen zien, (ik zeg: zien,. meneer de voorzitter, en niet: horen), waarmee ze zullen kunnen zien wat er op vele honderden kilometers verder gebeurt... En de V.A.R.A. zal hard op weg zijn naar het twee honderd vijftig duizendste lid..."

Laat ik maar ophouden met mijn fantasie, lezer. Als u of ik in die vergadering in „Parkzicht" zou hebben voorspeld, dat de radio binnen een kwart eeuw ons gehele leven ingrijpend zou veranderen — men zou het niet hebben geloofd. En daar in „Parkzicht" waren toch de mensen bij elkander, die zich de ontdekkers van het nieuwe werelddeel „Radio" mochten heten!

„Ga nou... vertel je verhaaltjes ergens anders", zouden ze hebben gezegd.

Niet dat de mensen van 1925 zulke ongelovige ontkenners van de mogelijkheden der moderne techniek waren. Integendeel!

Hun generatie plukte de vruchten van de samenwerking tussen het industriële kapitalisme en de moderne natuurkunde. Zij waren

37