Hier is de VARA

Men kan dus veilig aannemen, dat toen op die gedenkwaardige Zondag van de eerste November 1925 in het hotel ״Parkzicht" in Amsterdam het gezelschap bij elkander zat, om de V.A.R.A. te stichten — men kan veilig aannemen, dat er op dat tijdstip reeds vele duizenden luisteraars in de gehele wereld waien, en tientallen radiostations. Voor de wereld buiten Nederland was de radio geen gloednieuw nieuwtje meer. De omroep was daar reeds een flink eind op mars, toen men in Nederland de eerste voorzichtige schreden op het pad zette.

De mensen daar in „Parkzicht" wisten dat trouwens ook wel, al kenden ze misschien de preciese cijfers en feiten niet. Ze waren namelijk niet zó maar naar „Parkzicht" gekomen. Ze wisten weliswaar niet hoe de radio in Nederland zich zou ontwikkelen, maar dat ook in ons land voor de radio een grote toekomst was weggelegd, dat stond voor hen als een paal boven water. De meesten dergenen, die de V.A.R.A. gingen stichten, waren in technisch opzicht al hele pieten. Daar had o.a. het dagblad „Het Volk" voor gezorgd.

Levinus van Looi was voor 1918 telegrafist geweest bij de P.T.T. en daarna in de journalistiek gegaan. Hoofdtaak: Vakbeweging. Toen de eerste berichten over de jonge uitvinding, de radio-omroep, tot Nederland doordrongen, was de belangstelling van de vakman bij hem wakker geworden. „Het Volk" was een der eerste dagbladen in Nederland, dat een kleine schare uit zijn lezerskring van de vorderingen der techniek op de hoogte ging houden. Omstreeks 1925 schreef Levinus elke week kolommen van de krant vol met geleerde termen, waarvan de meeste lezers geen snars begrepen, en met tekeningen van schema's, die de leek volslagen hokus pokus leken. Maar met dat al waren er in het hele land toch al spoedig een paar honderd lezers van „Het Volk", die elke week de radio-pagina spelden. Radio was voor hen een spannende en meestal dure liefhebberij! Spoelen, lampen, schakelaartjes, weerstanden, condensatoren en dergelijk spul kostten handen vol geld. Maar het boeiende karakter van hun liefhebberij groeide, wanneer zij ernstig poogden de kosten te verminderen, door zoveel mogelijk de onderdelen zelf in elkander te fabrieken. Een rijkaard kon een condensator kopen, wel ja. Maar als je dertig gulden in de week verdient (en dat was in 1925 geen laag

21