Hier is de VARA

lid van de Verenigingsraad toch best in vertrouwen kunnen nemen; die zal het geheime ledental aan niemand vertellen, behalve aan haar eigen man natuurlijk, maar die kan zwijgen.

Zo gaan de weken voorbij en in ״De Radiogids" staat, dat het Familiefeest op 11 Juni in Hilversum is, in het Gemeentelijke Sportpark.

Op een Zondagmiddag zijn de kinderen allebei thuis, en mijn schoonzoon is er ook, en bij een kopje thee zeg ik zo:

״Jullie houden de elfde Juni toch vrij, want dan kunnen we met ons allen naar Hilversum gaan."

״Natuurlijk", zegt Jan, maar ik zie, dat mijn dochter en mijn schoonzoon elkander even aankijken, en na een poosje zegt mijn dochter:

״Nou zo'n dag naar Hilversum kan nog wel eens een lieve cent kosten... de reiskosten, en de toegangsprijs en een mens moet toch ook eens een glaasje ranja drinken, niet?"

״Ja", zeg ik, en ik denk:

״Die hebben het niet breed en kijken een beetje tegen de kosten op."

״Eigenlijk begint het feest al op de Zaterdagavond, de tiende Juni dus. Dan is een groot openbaar bal, zomaar in de straten van Hilversum met muziek van ״The Ramblers" en van ״Accordeola" en ik vind, dat hoort er toch ook bij... we moesten maar Zaterdagavond gaan."

״Dan komt er nog een nacht logeren ook bij", zegt mijn dochter en ze zucht.

Kee is anders fijngevoelig genoeg, maar ze schijnt vandaag haar gewone opmerkzaamheid niet bij de hand te hebben, ze heeft helemaal niet in de gaten wat mijn dochter eigenlijk bedoelt.

Onze Jan bemerkt wel wat er aan de hand is; hij zit zo'n beetje voor zich uit te kijken en als het even stil is, zegt hij met zijn bedaarde stem:

״Ik hou vader en moeder allebei de dagen vrij..."

„Dat is niet nodig, jongen", zeg ik, „ik vind het natuurlijk erg aardig van je... maar nodig is het niet."

„Nou ja", zegt Jan met een onnozel gezicht, „ik wil nu eenmaal voor twee betalen... en als vader en moeder het van mij niet willen

189