Hier is de VARA

Wie ons zo bezig hoort, moet wel denken, dat we een stel idioten zijn, inplaats van ouders met grote kinderen, maar als Kee wel eens zegt, dat ze zich nog bloedjong voelt, dan antwoord ik altijd, dat een man nooit ouder is dan de vrouw waar hij van houdt, en zo doen we wel eens uitgelaten, zij met haar paar grijze haren en ik met die plek op mijn kruin.

Kee maakt de envelop open en er komt een kei van een verjaardagkalender voor de dag. Het is een geschenk aan alle leden om ze er alvast aan te herinneren, dat in dit jaar de V.A.R.A. vijf en twintig jaar oud is, en er staat een grote rode haan bovenop en allemaal vlaggen en tierelantijnen en krullen. Het is een mooie kalender, veel te mooi eigenlijk om het ding op de plaats te hangen, waar een mens een paar minuten de tijd heeft om na te gaan of er een verjaardag is.

״Alsjeblieft", zegt Kee, „dat begint goed... in November is het grote feest pas, maar nu sturen ze al vast de kalender, en in het voorjaar komt er een groot zomerfeest, een familiefeest, waar ze het hele land naar toe zullen halen. Hoeveel mensen denk je, dat er zullen komen, Karei?"

Nou dat weet ik zo niet; dat weet je bij de V.A.R.A. nooit, en het valt altijd mee. Destijds zijn we in het Spanderswoud geweest, dat is achttien jaar terug, en voor honderdduizend bezoekers draaien ze in Hilversum de hand niet om; dat feest in het Spanderswoud heet nog altijd het „kopspijkertjesfeest", en die twee andere zomerfeesten, in 1934 en 1936, die zal ik ook niet licht vergeten... tjonge, tjonge, honderdduizend mensen vind je op Birkhoven in Amersfoort niet terug. Maar veel tijd heb ik niet om er met Kee langer over te praten, want de klok staat niet stil en ik moet naar mijn werk, waar de baas natuurlijk al naar me zit uit te kijken.

Als ik 's avonds thuis kom, zie ik, dat de kalender al zijn plaatsje heeft gekregen, en alle datums zijn al ingevuld, mijn eigen verjaardag en de verjaardagen van de omes en tantes en neefjes en nichtjes en bekenden en zo begint het jubeljaar van de V.A.R.A. Ze zijn in Hilversum van plan het Ijele jaar door feest te vieren (zegt Kee) en dat geloof ik direct, want bij het Hoofdbestuur houden ze niet van half werk en ik zeg zelf trouwens op het karwei ook altijd: „wat je doet, dat moet je goed doen, anders kun je het beter laten."

187