Hier is de VARA

Ondertussen verstrijken de maanden, het wordt winter en dan beginnen de eerste mooie dagen van 't voorjaar weer te komen en we gaan door de tweede oorlogszomer heen en zo komt de Oudejaarsavond van 1941, maar deze keer is er minder op de picnic dan verleden jaar, want de spullen worden al schaarser en schaarser. De moffen zijn nu helemaal van hun boeien geslagen. Kee doet tegenwoordig helemaal niet meer zo geheimzinnig, ten minste niet tegenover mij; integendeel, af en toe gebruikt ze me voor allerlei kleine boodschapjes, hier een pakje brengen en daar een boodschap afgeven, maar het fijne weet ik er nooit van en ik vraag er trouwens ook nooit naar; het is een rare tijd, moet je maar rekenen en hoe minder een mens weet hoe minder hij zijn mond voorbij kan praten. Met Jopie en zijn gezin in de polder achter Zwolle, gaat het goed, hoor ik. Een keer ga ik hem opzoeken, omdat ik toch in het dorp moet zijn om nog een paar nieuwe onderduikadressen op te scharrelen voor Kee. Jopie vraagt natuurlijk hoe het in de stad is en ik zeg, dat hij niet weet hoe verstandig hij is om in de rimboe te zitten en niet in de grote stad, want daar is het voor mensen, zoals hij, geen leven meer.

Als ik thuis terug ben en Kee vertel, dat ik nieuwe adressen voor onderduikers heb, gaan we een paar drukke weken tegemoet. Op de een of andere manier komen er af en toe 's avonds angstige mensen aan de deur, de ene keer is het een man en een vrouw, de andere keer zijn het een paar kinderen, die eenvoudig worden afgegeven door iemand, die we niet kennen; die blijven dan een of twee nachten bij ons logeren en dan gaan ze op dezelfde geheimzinnige manier weer weg. Onderduikers, stakkers eigenlijk, al houden ze zich nog zo flink.

Zo voorzichtig gaan we niet te werk of onze buren merken natuurlijk toch wel, dat er bij ons iets aan de hand is. Eerst schrik ik er van, maar Kee zegt, dat er geen onraad is. Die mensen zijn te vertrouwen, ten slotte wonen we in een rood woningblok, dus dat is goed volk en de buren komen af en toe bij ons om over de toestanden te spreken.

Het wordt gevaarlijk naar de Engelse zender te luisteren, dus verdelen we het zo een beetje en we houden elkander op de hoogte van het nieuws en natuurlijk betekent dat ook, dat we er over nakaarten en af en toe lijken het wel kleine cursusvergaderingen, waar landkaarten bij te pas komen en allerlei geleerde beschouwingen over de

144