Voordat hij het vergat (bloemlezing)

al een paar weken lang: wat moet die meneer Scherpenzeel toch steeds over Lowietje spreken?' schamperde grootmoeder.

Zei vader:

'Bij Kern in de Utrechtsestraat staan ze voor een riks in de uitstalkast.'

'Zal Jonas Slap leuk vinden, dat je zo'n ding hebt.'

Jonas Slap, de barbier woonde in het benedenhuis. Er kwamen bij hem uitsluitend mannelijke klanten. In de etalage stonden twee wassen vrouwenhoofden met een huiskleur. Jonas was een vrolijke man maar ook hij had evengoed zijn zorgen als de klanten, die bij hem in de zaak elkaar ginnegappend verzinsels vertelden over Sientje en Dientje en Lowietje. Eén concurrent bedreigde zijn broodwinning: de veiligheidsspeld, waarmee het gemeenste scheermes zo onschuldig werd als een knopenhaakje. Die uitvinding was uit Engeland komen overwaaien. De klanten in de winkel spraken over dat mirakel. Maar geen van hen had er tot dusver zijn geld aan gewaagd.

'Als je zo'n veiligheidsding koopt en je hebt je eigen pot en kwast en een aanzetriem, spaar je al het geld van de barbier uit. Nou ja, één keer in de drie maanden moet je haar geknipt worden, dat is waar, maar reken eens uit wat je aan kosten uitspaart.'

Als hij zulke kletspraatjes hoorde werd Jonas giftig.

'Mesjokkaas, zoiets bestaat niet.'

'Ga dan bij Kern in de Utrechtsestraat kijken; kun je het met je eigen ogen zien.'

'Ik ga niet kijken naar iets dat niet bestaat.'

De aversie van Jonas Slap tegen het nieuwerwetse veiligheidsscheermes was algemeen bekend. Om die reden zweeg vader bij Jonas in de zaak in alle talen over de transactie, die hij met Lowietje Jacobs had gesloten.

De dag kwam, dat vader zich voor de eerste keer in zijn

67