Joodsch-Palestina

EEN DAG IN DE KOLONIES

ik helpen tot stand brengen. Wat zwart is, is van de Arabieren.” Het is treffend de vreugde te zien, die deze menschen hebben in en met hun werk; roerend, het geluksgevoel te ontwaren, dat hen verwarmt door hun verblijf en met hun roeping in het Land. Dat zet hen over alles heen.

De autobus voert ons naar Ramataim. Hier wonen eenige kolonisten uit Holland. Schoolkinderen, die met ons mede zijn gereisd, wijzen ons het huis van Schaap. We treffen hem thuis. Ik zou hem niet graag gemist hebben, hem, eenen zoon van mijn Leeraar, die het eerst mijn tred heeft geleid op het oude pad van het Joodsche weten, en die nog kort geleden van Holland uit hier bij dezen zoon een bezoek heeft afgelegd. Onthaal en herinneringen. Hij voert ons over zijn bezit. Hier zie ik het werk. Hier zie ik ook het leven van de jonge werkers. Daar groeit de grapefruit, de nog nieuwe cultuur, die voor de toekomst wat belooft. Daar bloeit de Ethrog. Een laag boompje, niet veel meer dan een struik. En de vrucht draagt thuis den naam van cederappel! Dat is een der planten vruchtsoorten, die als plantenbundel op het Loofhuttenfeest diensten als symbool vervult.*) De ceder en dit boompje! Geen vergelijking; geen gedachte. Er zitten bloemen aan, maar ook volgroeide groene vruchten; citroenvormig, die straks — een poos na den pluk — ook citroenkleurig zullen zijn geworden. „Bloem en vrucht tegelijk”. En we gedenken samen de Talmoedplaats^{1 2}) en den Wijze daar, die meent, dat om deze reden de vrucht den naam draagt, dien de Torah haar geeft.³) Schaap is op de hoogte. We werpen ook een

¹

   Riten en Symbolen I, Hoofdstuk 27.

²

   Babli Soekkih, fol. 35a.

³

   III Moz. 23, 40.