Joodsch-Palestina

NAAR HEBRON

Hier is het graf van Rachel.

Links buigt de weg naar Bet h-L é c h e m. Daar ligt het vóór ons, wat hooger, maar dichtbij. Inderdaad dichtbij. Hier stierf Rachel bij de geboorte van Benjamin en Jakob begroef haar daar op den weg naar Beth-Léchem, dat toen nog Ephrath heette, en plaatste een zerk op haar graf. Er staat nu een eenvoudig, klein gebouw, koepelvormig van boven in het midden. Het is alweer Sir Mozes Montefiore, die dit gebouw heeft laten zetten. Onder den koepel is het graf, hetwelk met een laag gewelfde tombe is overhuifd. Het huisje is op het oogen-blik gesloten. Op den terugweg zullen we hier andermaal voorbijkomen en wel toegang zien te krijgen.

We volgen nu den rechtschen weg en gaan op Hébron aan. Dichtbij de stad wijst men mij de resten van een Ke-woets&h — het begin van een Joodsche nederzetting — die voor twee jaren is verwoest. De jongens worden minder zwijgzaam, als zij aan die dagen denken. „Wij zijn hier heen geweest, om de gewonden en de dooden weg te halen. Weerlooze slachtoffers: grijsaards, vrouwen, meisjes, Jeschievah-leeraren en studenten. Waren er jongemannen geweest als wij, dan hadden ze het niet gewaagd!” We rijden voorbij 't verlaten Jeschievah-gebouw; voorbij het gesloten en verlaten Hadassah-ziekenhuis, hetwelk men destijds met de zieken erin is begonnen in brand te steken. De Engelsche politie- en militaire macht was niet tijdig ter plaatse, om de onlusten in den kiem te smoren. Nu is er een vaste politie-post. En terwijl we zóó langzaam de stad zijn binnengereden, treft Schmidt opeens een kennis. Hij

1) I Moz. 35 vrs. 16—20 en 48 vrs. 7.