Joodsch-Palestina

IN DE OUDE STAD

rond te gaan, dan toont ons de koster de drie zetels op een rij, op welke bij den eersten dienst, dien Sir Herbert Samuel, de eerste High Commissioner, in deze Synagoge heeft bijgewoond, — hij in het midden en naast hem, rechts en links, de Opperrabbijn Rabbie Abraham Izak Hakkohen Koek, en de Opperrechter Norman Bentwich — hebben plaats genomen. De stoelen staan er nog met hun toepasselijke Bijbelspreuken. Den Opperrabbijn zullen we in mijne reisbeschrijving wellicht nog wel ontmoeten. Bentwich is geen opperrechter meer en Samuel heeft reeds zijn derden opvolger. En de Choerwèh heeft geen luisterrijke diensten meer. Zij begint er vervallen uit te zien. Op werkdagen komt er nog net het vereischte aantal mannen samen om een gezamenlijke godsdienstoefening te kunnen houden, en op Sabbath is het veel, als er een dertig Synagoge-bezoekers verschijnen. Zoodat de oneigenlijke naam een werkelijkheid begint te worden. De oorzaak evenwel is minder droevig dan ge denkt: het Joodsche kwartier van de 'Ier 'atieqa wordt langzamerhand door de Joodsche bewoners verlaten. Vooral na de onlusten van voor twee jaren is de trek eruit gestadig toegenomen. Onder de muren aan den anderen kant dichtbij verrijst een nieuwe buurt, die met haar flinke winkels en woningen een druk handels- en marktcentrum belooft te worden. Ook daar is een Synagoge, maar slechts een bescheiden bedehuis, niet vergeten.

We dwalen nog door vele straatjes en betreden verschillende stichtingen, aan weldadigheid of aan Joodsche studie, of ook wel aan beide tegelijk gewijd. We komen in den specialen kring der Sefardiem en in het Bedehuis, waar voornamelijk de mystici tezamen komen, die de Kabbalèh beoefenen. En