Joodsch-Palestina

VAN SAFED OM HET NOORDEN NAAR TIBERIAS 115

Hetgeen dan ook in verband met de spijswetten eenig verschil oplevert en eveneens ten opzichte van de bepalingen omtrent het ritueele slachten.

Onze Chauffeur-Talmoedist heeft een nieuw onderwerp aangesneden.

En zoo bereiken we Tel-Chai. Tel-Chai en zijn droevige vermaardheid. Het is er stil. Doodstil. De vervallen woningen en schuren zijn de overgebleven stomme getuigen van den bloedigen strijd, die hier voor ruim tien jaren is gestreden. Daar op het erf staat een steen rechtop. „Getuige is deze steen”*) Dit is de plek —vertelt ons Schmidt— waar Trumpeldor doodelijk is gewond bij den roofoverval van Bedoeïnen en waar hij, met den dood in het hart, de verdediging nog heeft voortgezet, tot er hulp kwam dagen, om kort daarna onder het vervoer op den weg naar verzorging den geest te geven. Voorheen had Trumpeldor in het Joodsche legioen van Jabotinsky in Galipoli gestreden en daarna in het leger van Lord Allenby in Palestina. Is het wonder, dat zijn naam onder de jeugd een bizonderen klank heeft gekregen? Ginds wijst ons Schmidt van af dit plekje de uitgebreide bezitting van den Sheik, die, volgens hem, op den achtergrond de leider van dezen roofmoordoverval is geweest. Nog meer dooden. We gaan wankele trappen op. Daar staat op een tafel een geboetseerd medaljon. Twee meisjes in beschuttende Cherubijnen-vleugelen. Deze beide meisjes zijn destijds even-eens vermoord. Tel-Chai is verlaten. De plaats is niet onderhouden. Ook dit vertrek niet. En het geboetseerde medaljon van Gordon is ook niet onderhouden. Die er over zijn gebleven

1) I Moz. 31, 51.