Joodsch-Palestina

JOODSCH PALESTINA

naar wien hij heeft gevraagd: een nette man, zoo iets — dunkt mij — als de burgemeester van het dorp. Hij zal ons geleiden naar het oude Sebastè, dat Herodes hier op den berg heeft gesticht, en ter eere van keizer Augustus naar diens naam, maar in het Grieksch, Sebastè heeft genoemd. De man heeft om zijn arm een leeren band met een koperen plaat, waarop drietalig de onderneming staat der opgravingen alhier. En hij heeft ook een kwitantieboek met de toegangsbewijzen, die wij voor een matigen prijs ontvangen. Dan gaan we achter hem aan. Schmidt gaat mede. Niet alleen als tolk, maar ook omdat hij minstens evenveel wetenschappelijke belangstelling voor dit alles bezit als wij. Mevrouw Struck blijft in de auto als wachteres achter.

We gaan over het plateau van den berg, waar de dorsch-vloer is. Alles in vollen gang. Alles met elkaar weer een oud-Bijbelsch tafereel. Hier zie ik een os en een ezel samen voor de slede, die over het graan gesleept wordt met den jongen erop, die de dieren in de rondte stuurt. En ik denk aan het Torah-verbod in dit opzicht.*)

We zijn er. We zijn in Sebastè. We zijn in Samaria. We zijn in het oude Schomron. Van het Schomron van Omri^{1 2}) aanschouwen we diep in den bodem cyclopische muren. Hoogerop arbeid uit de dagen der Romeinen. En verder wat de Kruisvaarders gebouwd, en wat de Arabieren er weer neer gezet hebben. We zien de omtrekken van een kerk, met een klein plekje in de vloer, waar nog mozaïek over is. En in een diep gelegen vertrek, waarheen we door een luik langs

¹

   V Moz. 22, 10.

²

   I Kon. 16, 24.