Een schaap vangen

gebeurtenissen, ervaringen waarmee we worden gebombardeerd, krijgen die waarnemingen en ervaringen die vastgemaakt kunnen worden aan iets in ons innerlijk land-schap een extra betekenis. Zoals we onze fiets vastzetten aan een paaltje of zoals we de kortste weg kennen naar de dichtstbijzijnde supermarkt, zo horen we met extra aandacht iets wat aansluit bij iets wat we al eens eerder hebben gehoord; we maken ons zorgen over iets waar we ons al eens een beetje zorgen over hebben gemaakt; we raken enthousiast over iets dat we al eens als spannend hebben leren kennen.

Ik zal een voorbeeld geven. Als ik iets over Israël hoor, gaat er in mijn innerlijk landschap een aantal lichtjes branden. Ik kan (soms, niet altijd) begrijpen wat er wordt gezegd omdat ik erover heb gelezen; of ik herinner mij de plek waarover wordt gesproken; of opeens wordt mij duidelijk dat een voorspelling is uitgekomen; of ik begin mij zorgen te maken over iemand die ik ken; of ik krijg behoefte aan een analyse van iemand die ik al eerder een analyse heb horen geven. Kortom, in mijn innerlijk landschap gloeien herinneringen op.

Als u over Almere of over Lelystad of over Swifterbant of over Zwolle of Kampen iets hoort of leest of een documentaire ziet, gaat er bij u iets gloeien in uw innerlijk landschap. U herinnert zich dingen, de namen zijn u vertrouwd, u kent de verhalen over de plaatselijke notabelen, over kleurrijke figuren, partijen, verenigingen. Sommige uitspraken van uw buurvrouw hebben indruk op u gemaakt en u heeft die uitspraken een plaatsje gegeven in uw innerlijk landschap, om ze te voorschijn te halen als u ze nodig heeft.

Als Nederlanders hebben wij ook delen van het innerlijk landschap met elkaar gemeen: leren lezen met Aap, noot,