Een schaap vangen

inspanning van de jager gaat zitten in het lokaliseren van het voedsel en in het zich toe-eigenen daarvan. Heel grof gesteld is de landbouwer degene die neemt van wat hij samen met het land, de natuur, heeft voortgebracht. In dat voortbrengen gaat de meeste energie zitten; het oogsten, het nemen van het voortgebrachte is ook een inspanning, maar heeft ook iets ontspannends in zich. Kaïn de landbouwer vermoordt Abel de jager. De nomade is niet gelijk te stellen met de jager, behalve in zoverre hij achter het voedsel aan gaat. De landbouwer is weliswaar afhankelijk van de wetten van de natuur, maar toch manipuleert hij de natuur, hij maakt ook zelf regels. De jager, de nomade doet dat veel minder.

De asielzoeker, de vluchteling, de gastarbeider lijkt een beetje op de nomade. Hij heeft de rotsvaste overtuiging verloren dat de grond waarop hij is geboren, hem zal steunen, hem zal voeden, hem een geborgen bestaan zal geven. Hij moet achter het voedsel aan, hij moet zijn bestaan veilig stellen door naar elders te trekken. De autochtoon is als de landbouwer. Volgens zijn inzichten is de maatschappij opgebouwd, de sociale voorzieningen zijn als het graan, de appels, de peren en pruimen van weleer; hij heeft, samen met andere Nederlanders, hard gesappeld om ze voort te brengen en nu komen nomadische ‘horden, verkleed als gastarbeiders en asielzoekers, de vruchten plukken. ‘Sla hem dood’, die jager, die rover van onze welvaart. Het ‘sla hem dood’ wordt gelukkig niet gehoord hier, maar wel wordt zijn huis in brand gestoken. Met leuzen, scheldpartijen, met het weigeren van woonruimte en het pesten van zijn kinderen wordt hem te verstaan gegeven dat hij hier niet welkom is. Tenzij... tenzij hij zich én onmiddellijk verdienstelijk maakt in de maatschappij, én de taal zo goed leert beheersen dat ook de kleinste nuances uitgelegd kunnen worden,