Een schaap vangen

Religie en godsdienst kunnen samengaan, maar dat hoeft niet per se en wat men in deze tijd ziet, is dat meer en meer mensen zich afkeren van de godsdienst, omdat deze de liefdevolle relatie met de totaliteit van de schepping eerder belemmert dan stimuleert. Het individu is zich ervan bewust geworden dat de godsdienst te vaak de liefdevolle relatie beperkt tot een specifieke groep, een specifieke ‘god’, een specifieke traditie, een specifieke manier van leven - met uitsluiting van alle anderen en alle andere mogelijkheden. Met de zich universaliserende economie als stuwende kracht worden die exclusiviteit en de eruit voortvloeiende uitsluiting in toenemende mate onacceptabel gevonden.

Godsdienst is voorspelbaar. Je weet wat je moet doen, je weet wanneer je wat moet doen, je weet waar je wat moet doen, je weet waarom je wat moet doen, je weet wat je te wachten staat als je het doet, en je weet wat je te wachten staat als je het niet doet. Heel erg gesimplificeerd, maar daar komt het toch op neer.

Religie is iets minder voorspelbaar. Of iemand religieus is, hangt af van zijn karakter, zijn persoonlijkheid, zijn ontwikkeling, zijn mogelijkheden, zijn omstandigheden. Hoe religiositeit zich uit, staat ook niet van tevoren vast. De een gaat een tuin aanleggen, de tweede gaat demonstreren bij het huis van een misdadige politicus, de derde neemt een vluchteling in huis, de vierde wordt politieagent. Maar de visie en de daarop gebaseerde en nagestreefde ervaring is bij allen dezelfde: een idee van en een ondergaan van de schepping als één en integer.

Spiritualiteit verschilt van godsdienst en religie. Spiritualiteit is anarchistisch, is in zekere mate destructief, vertoont een gebrek aan respect voor de status-quo, vereist moed, actie, gebrek aan terughoudendheid, honger, ongeduld, een