Een schaap vangen

en begon opgewekt aan de contactadvertenties in de rubriek Gezocht (& aangeboden). Aangeboden werd ‘een honderd jaar oud weefgetouw in uitstekende staat, prijs duizend gulden. Nu ben ik weliswaar zo’n twee decennia voorbij de huwbare leeftijd van een oppassend joods meisje, maar een duurzame relatie met een honderd jaar oud weefgetouw zie ik toch echt niet zitten, ook al is het in uitstekende staat en kost het maar duizend gulden. Ik had verkeerd gelezen. Er stond helemaal niet Gezocht (& aangeboden) ‘huwelijk’, er stond Gezocht (& aangeboden) ‘diversen’. De mannen met wie ik te maken heb gehad in mijn leven waren heel divers, maar ik zou ze toch niet willen categoriseren als ‘diversen’. Mijn hersenen hadden zich vergist. In een onbewaakt moment hadden ze er maar een reeks beeldjes tussen gegooid. Het is een prachtig staaltje van een zwart gat waarin een verkeerde projectie terechtkomt.

Dus, het maken van beelden en het projecteren van beelden is iets dat we onophoudelijk doen. Onwillekeurig en zonder ons ergens van bewust te zijn.

We hadden het kunnen weten. Immers als er in Tanach, de bijbel, staat dat we iets niet moeten doen, kunnen we er vergif op innemen dat dat de menselijke geaardheid is. Niet moorden, niet jaloers zijn, niet de vrouw van de buurman of de man van de buurvrouw begeren, niet je ouders het bos in sturen als ze oud zijn, enzovoorts. Het ligt in onze aard die dingen te doen en we worden onophoudelijk gemaand deze natuurlijke neigingen te laten voor wat ze zijn, teneinde een leefbare samenleving mogelijk te maken.

In Sjemot 20, vers 4 (Exodus), staat: ‘Lo taaseh lecha fesel we chol temoena asjer basjamajiem mimaal waasjer baarets mitachat waasjer barnajiem mitachat laarets.’ Jitschak Dasberg vertaalt: ‘Maak geen gesneden beeld, noch enige gestalte van wat boven in de hemel, noch wat beneden op de