Kippesoep was ondenkbaar zonder saffraan

Blikpoeder werd los verkocht en het gevaarlijke zoutzuur, geest van zout, dat stond in een grote fles op de binnenplaats. Ook een goed artikel was petroleum. Daar werd op gekookt. Dat is lekkerder dan tegenwoordig op gas. Aan mensen die nog geen elektriciteit hadden, maar op gas waren aangesloten verkochten we gaskousjes. Olieglazen verkochten we ook. Op vrijdagmiddag ging de winkel om halfvier vanwege Sjabbes dicht tot zaterdagavond een uur of vijf. Dan was de zaak weer open tot elf uur. Op zondag was de zaak de hele dag open. Dan kreeg je ook niet-joodse klanten. Die kwamen vooral voor filmrolletjes.

Wat je nog maar zelden ziet: je kon bij ons een flesje azijnes-sence kopen. Daar gooide je een liter water bij en dan had je prima azijn. Weet je wat wij ook verkochten? Saffraan. Kip-pesoep was ondenkbaar zonder saffraan. En dan, eau de cologne. Je kocht dat per maatje. Er waren diverse soorten eau de cologne. Mijn vader had dat in flessen naast elkaar. Ook werd olie per maatje verkocht: slaolie, bakolie en ara-chide-olie. Wij verkochten uitsluitend wat joden mochten gebruiken. Bijvoorbeeld wel agar-agar, maar geen vellen gelatine.

Met Pesach werd de winkel verkocht. Met een zogenaamd verkoopcontract. Met Pesach verkochten wij alleen de verpakte kosjere waren. Op de azijnessence bijvoorbeeld, die je nodig had voor Pesach, zat een zegel. Op de flessen slaolie ging ook een zegel. Mijn vader kocht die Pesach-goederen van de firma Hecht op de Nieuwe Keizersgracht, een grossier in koloniale waren.

Weet je wat ook helemaal verdwenen is: de dag of twee dagen voor jontef stonden ze met handkarren op de Jodenbreestraat te handelen in tuinbonen. Die werden per kop verkocht. Tegenwoordig koop je tuinbonen die je zelf thuis moet doppen, maar vroeger kon je in Amsterdam op de Breestraat gedopte tuinbonen kopen. Dan zag je ze op de Breestraat doppen. Een kop was een metalen maat.

De dag voor Pesach stond men chomets te battelen op het plein. Het chomets, dat de avond ervoor gevonden was, werd naar het Meijerplein gebracht en daar verbrand. Je gaf die mensen daarvoor een matone. Tevens stond bij mijnheer