Kippesoep was ondenkbaar zonder saffraan

ochtends uit de wei halen en het er ’s avonds weer naar toe brengen, ’s Winters stond het in de stal. De stal was onder de woning, want de woning was weliswaar op de dijk gebouwd, maar ook gedeeltelijk erin. Boven de dijk werd net zoveel gebouwd als er onder.

Ik kocht al met achttien jaar, in 1930, eenT-Fordje, want, om het plat uit te drukken, ik had geen zin om achter de kont van dat paard te zitten. Dat duurde me te lang. De grootste reis was bijna twintig kilometer en dan in het tempo van zo’n paard. . . Als je ’s winters naar huis moest zat je toch zeker anderhalf uur bijna te bevriezen. Je had geen beweging en door de kou viel je in slaap. Wat geen bezwaar was, want het paard kende de weg wel en verkeer was er niet.

Koude voeten hadden wij nooit, want wij hadden een rij-stoof. Een koperen rij-stoof. Daar ging öf een briket in of een uitgedroogde korte harde turf. Bij de laatste klant legde je de briket of de turf in de kachel, zodat hij weer heet werd en dan bleef hij uren warm.

Ik ging dus niet met paard en wagen, maar met de auto de