Kippesoep was ondenkbaar zonder saffraan

ingenieur. Hij moest ook in dienst en daar had hij geen zin in. Toen heeft mijn vader hem geleerd zich doof te houden. Daar had hij allerlei oefeningen voor. Als hij aan tafel zat kon mijn vader zeggen: ,,Ko, geef me even dat glas aan.” Gaf Ko dat glas aan dan was het: „Nee, stommeling, je moet je doof houden.” Als Ko ’s ochtends de trap af ging riep mijn vader hem terug. Kwam hij weer boven dan kreeg hij een standje: „Stommeling, ik heb je toch gezegd dat je je doof moet houden. Je had moeten doorlopen.”

Zo heeft hij hem maandenlang getraind. Tot hij hem naar dokter Solberg kon laten gaan. Die heeft hem onderzocht. „Hoe lang heb je dat al?” „Al enige maanden,” druppeltjes gegeven, nog een keer onderzocht, hij heeft hem zelfs een keer zijn oren uitgespoten . .. dokter Solberg kon niets vinden en na twee of drie bezoeken heeft hij hem met een briefje doorgestuurd naar het ziekenhuis om te worden geopereerd. Ko heeft dat briefje meegenomen, aan mijn vader gegeven, en het meegenomen op de dag dat hij gekeurd moest worden in de Hamburgstraat. Daar heeft hij hetzelfde verhaal verteld: dat hij doof was en hen niet verstond. Maar ze hebben hem kennelijk niet geloofd, want de sergeant-majoor zei tegen de dokter: „Het zal wel komedie zijn.” Hij heeft dat wel gehoord, maar zich goed in bedwang weten te houden en is op geen enkele vraag van de officier-geneesheer ingegaan. Tot zover was het allemaal gelukt. Nu was hij gewaarschuwd dat ze hem misschien zouden terugroepen op het moment dat hij de kamer of het gebouw uit zou lopen. Dat gebeurde ook. Hij was afgekeurd, liep weg . . . „Nee-ter” . . . maar hij is doorgelopen. Toen hij de trap afliep werd er nog eens geroepen: „Militair Neeter” . . . maar hij is weer doorgelopen.

Dus toen was het mijn vader gelukt twee zoons uit de militaire dienst te houden.

De vierde zoon was weer vrij, de vijfde zoon was mijn broer Josep. Sjootje noemden wij hem. Ik had een oom in Amerika die geen Josep kon zeggen en die altijd Sjootje zei. Josep moest in dienst. Hij was groot en lang, kon niet worden ingetrokken of zich doof houden en al die dingen meer, dus die moest in dienst. Maar hij had er ook een hekel aan. Als hij