Vaderland in den vreemde - Joodse balladen uit Groningerland

f wikwief

I samuel 28

wat is er van dit duizendtal gebleven gezwegen van hun rest in het bargoens tot in den treure her en der beschreven en volgens ons instinct niet zelden loens

de nostalgie loopt er steeds als gesmeerd in zulk een stadje waar geen jood is weer gekeerd onmisbaar aangevoeld - wij - voor ’t geheel ook waar men vroeger dacht: zij waren wel wat veel

maar daar niet van / wat ónze droom bewaart verdringt de tsores in het groot waaruit details van secundaire aard soms plotseling herrijzen uit de dood

in winschoot niet ver van de venne daar woonde een wikwief van jeudse komaf zo’n heks uit endor, uit de sennerenne -betje soetendorp kom oet joen graf

’t is duuster leezn in dij doodnboukn kom ainmoal nog in ’t meulnhörn spoukn as vrouger op adrillenmaark veur joe zo’n dag mit ’n hail bult waark

oet westerwöl daip oet ’t oldambt kwamm’ veul vraauwn om toukomst te heurn betje heeft bruigoms de grond uitgestampt in open gesprek achter gesloten deuren

koen en gedurfd welhaast iedere sprong: op joen pad zai’k in ains ’n hail blonde jong hai mag die assmis nog nait liedn mor der koomm vaast aandere tiedn

der is nog ’n aander dij achter die löpt dij most nait vertraauwn dij is verrot

29