Hou vremd ik blief

En ie héüren toch bij oons ? Zo vuul ik dat!

Mar (hoe moe’k dat zeggen) dan wel deur mienniet bi’j jim

heuren.

ploatse

dwaars deur ’n kaamp laand as ’n geude

zo vuil ik mie tuzn joe as ’n jeude

’n swaarde daipe sloot tuzn baaidn

ik heur der bie - wèl dat mor as schaaidn

(uut: groningen/een bundel joodse poëzie)

Lao’we hier mar van ofstappen en overgaon op jow vas-techniek. En wel op twie opvalende elementen daorvan: jow vaarregels en jow balladen.

Ma’k mit die laestbedoelden beginnen ? Et is een oolde epische dichtvorm in strofen (mit of zonder refrein). De grondslag is meerstal een romantisch gegeven. Hier in Nederlaand wodt die soort dichtkeunst een betien as twiederangs beschouwd. Mar we moe’n niet vergeten, dat de grootste dichters van de wereld (Goethe) beroemde balladen op heur naeme staon hebben. Wie daenkt hier niet an Erlkönig en toegeliekertied an de meziek van Schubert...

A’k d’r even tussen kommen mag: hooi ie van meziek?

Mit naeme de vocale meziek boeit me, Schubert/Schumann/ Brahms (!)/Wolf/Richard Strauss. Zeis schreef ik een studie over Julia Culp, de wereldberoemde Grunnings-joodse alt. En a’k hier een ziedsprong maeken mag naor et Grunninger dialect: Brahms boeit me ok om zien vrundschop mit Klaus

- 47 -