Hou vremd ik blief

tisch zeis, in mien dromen in taelfeguren opbouwe. Een

oneigenlik vroeger a’k et zo formeleren mag, projecteerd vanuut een laeter dat niet meer bestaot.

inkele raais noar vrouger weerom doar neem ik retoer zo gaauw als ik kom

Et is allemaole zo ragfien, dat ik wel es weeromme schrikke veur mezels. Getuge et schitsoide motto da’k die bundel mitgaf:

votum poëticum

eigenes ich lasz mich nicht im stich

Wi’j raeken dus ongemurken de Luftmensch, daor af et vaeke over hebben?

Ik reagere mit een citaot:

mien toal dijt as raait dat ontwoddeld in mien bundels staait

Op disse wieze wodde de grondlaoge van mien tael in de „agrarische” sector van mien jeugd-laandschop onderbrocht.

wat boer poot in laand poot ik in locht hai holt ales in haand ik bin aaltied op vlocht

Uut de erverings van mien kiendhied hael ik bi’j veurkeur et pienlike accent:

- 43 -