Hou vremd ik blief

Jow praoten over jow oolden - vertel daor es wat van.

Bi’j mien jiddisjkat speult mien heit een grote rolle, daor a’k me nog daegeliks bewust van bin. Hi’j staot as ’t waore hielemaole veur et Oost-Grunninger jodendom waor as ik op stoele.

Hi’j wodde in 1874 in Oolde Pekela (Beneedn Pekel) geboren en bleef altied een rasechte Pekelder jid. Hi’j wodde opvoeded deur mien opa Jakob Meijer, die in zien vri’je tied beestesnieder (sjouchet) was. Ik hebbe him spietig genog niet kend.

Opoe - Wilhelmina Bargeboer - was een typische Win-schootster. An heur heb ik dierbere herinnerings. Zoas ik mit heur (as ze bi’j oons uut-van-huus was) op „verziede” gong bi’j heur bruur Samuel (Soamel), die een fietsezaeke dreef in de „joodse” Ingelsetilstraote. Nog pruuf ik de botterkoeke, daor zuver een gummielochien an zat.

En dan praoten in et onvervalste dialect, sappig deurspekt mit temeensen veertig percent jiddisje uutdrokkings. As ze over „vrouger” vertelden.....

aan de langestraat op de mulo gezeten heeft niemand als ik een verleden gevoeld waarvan iedere heugenis welhaast is vergeten daar stond eens de oude winschoter sjoel

naar het cheider aldaar droegen kinder zelf turven mijn opoe heeft het mij eerlijk verteld wie trouwens zou zoiets loochenen durven mijn verzen zijn rechtstreeks uit veengrond geweld

(uut: vaderland in den vreemde)

Mar jow hebben toch ok ,,leerd”? Dat pat heurt toch tot de kern van et jodendom?

Jazeker. Niet zoe’n hiele protte, mar aj’ et vergelieken mit wat

- 19 -