Het heden laat verstek gaan - gedichten

minnelijke schikking

kom binnen dood

— bij voorbaat dank — er ligt voor u

brood op de plank

ik at en dronk zelf reeds voordien

— hadt gij mijn komst dan niet voorzien —

ga zitten dood ik ben niet bang eet rustig brood de weg is lang

— zeer tot mijn spijt — hij kijkt mij aan

— heb ik geen tijd — ik dring niet aan

maar fluister: dood het is al laat neem mee uw brood voor straks op straat

stil gaat hij heen een hard gelag laat mij alleen met weer een dag

24